Vandaag hangt er een depressieve sfeer over het kamp. Morgen gaan veel van mijn nieuwe, ontzettend goede vrienden weg. Cathy (bushmama), Alix (indigokid), Naida (salsalerares) en Marcy (no filter) vertrekken allemaal… Ik wil ze allemaal graag nog een keer terug zien. Cathy en Alix wonen in Cleveland, Marcy aan de oostkust van USA en Naida met Liz in Abudhabi. Daarbij woont Sara in NY, Teres, Malin, Magnus en Nils in Zweden en Shy in Israel. Dat zijn een paar mooie bestemmingen voor de toekomst!

In Chipangali was vandaag weer niet zoveel te doen. De dagelijkse taken van elke vrijwilliger waren wat chaotisch geregeld. S’ochtends had ik baby duties en s’middags mocht ik me ontfermen over de tortoises (land schilpadden). Met de tortoises hoefde ik pas laat in de middag te beginnen dus na lunch kon ik nog mooi even wat tijd doorbrengen met de mensen die vertrekken morgen. De dag voordat je vertrekt van Chipangali is een vrije dag, dan krijg je de tijd om in te pakken en om de laatste foto’s van de dieren te nemen.

Het is een erg warme en droge dag vandaag, ik ben nog steeds een beetje moe en lichtelijk uitgedroogd à niet optimaal dus.

Na de lunch kregen we ook te horen dat een van de doodskopaapjes gewond was aan zijn pootje. Het beestje had een van zijn achterpootjes opengehaald tot op zijn pezen. Omdat we het slimme aapje niet in een kooi konden lokken moest hij verdoofd worden. Het was net een klein baby’tje toen het aapje eenmaal op de tafel lag. Sterre mocht het dier hechten omdat zij een dierenarts diploma heeft. Ontzettend gaaf natuurlijk, iedereen was ontzettend blij voor haar. Ze vond het erg spannend en omdat iedereen er met zijn neus boven op stond, was ze helemaal aan het trillen. Ondanks dat deed ze het fantastisch. Alleen net voordat ze wilde beginnen met hechten werd het aapje alweer wakker. Het zag er zo zielig uit, het diertje probeerde zich (in slowmotion zo leek het wel) te verzetten en begon langzaam te spartelen.

In te meantime was er ook een nieuwe jongen gearriveerd. Andrew, Amerikaanse jongen uit Boston, houdt van rugby. Alix (valt op jongens) vond hem helemaal het einde en wilde hem bekeren. Hilarisch en even leek het hem ook nog te lukken…

Na de behandeling van de aap ging ik Marcy, Alix, Sara en Andrew helpen met schilderen van een paar paddestoelen en kikkers. Ontzettend gelachen en we hebben Andrew vooral een beetje zitten afschrikken. Het schilderen eindigde natuurlijk ook met een verfgevecht. Andrews ontgroening. Iedereen zat helemaal onder. Daarna moesten we met zijn allen op zoek naar thinners (terpetine) om alle verf van ons af te krijgen. Niet helemaal gelukt, ik zit nog steeds onder de verf en het gaat er ook niet meer af vrees ik…

Die avond gingen we met zijn allen BBQ-en (the braai). Ontzettend gezellig, vooral gezien het feit dat het de laatste avond voor sommigen was. De meesten begonnen al vroeg met drinken, en het was dan ook al snel heel gezellig.
Ik ga iedereen zo ontzettend missen!
Na de bbq gingen we met zijn allen weer rond het kampvuur zitten en speelden we hints met alleen de categorie films. Daarna gingen we de vrijwilligers hut in omdat het koud werd en hebben we nog tot laat in de avond truth or dare zitten spelen.
Mijn dares waren onder andere showdiving van de tweede verdieping van de hut af en een human pyramaid vormen (staand!). Ik heb me dus ontzettend vermaakt, en de nodige bijna doodervaringen gehad. Een avond om nooit meer te vergeten. Ik wil echt in contact blijven met deze mensen en ze proberen op te zoeken.

Bedtime: 2.00 (alweer…)