Het hele kamp is veranderd in een groot massage centrum, iedereen masseert iedereen. Ontzettend gezellig en heeeel relaxed.

Vanochtend beginnen we de dag met het verdoven van Miska. De hyena die dicht bij de nursery zit, waar wij al het eten klaarmaken voor de baby’s. Dus haar zien we dagelijks, weer met zijn allen waren wij op een afstandje aan het kijken hoe Kevin Miska verdoofde. Het duurde lang voordat Miska eindelijk weg werd gejaagd uit haar veilige hoekje. Georgia heeft haar een beetje moeten opjagen voordat Kevin de mogelijkheid kreeg om te richten op Miska. Miska was veel rustiger dan de eerste hyena dus het leek een rustige verhuizing te worden.
Het tegendeel bleek waar, toen Miska eenmaal uit haar hok was gehaald en ze haar net de tafel hadden gelegd, werd ze wakker. Ze sprong van de tafel en viel op de grond en bewoog niet meer. Iedereen schrok enorm en de helft van alle vrijwilligers renden de nursery uit en sloten zichzelf buiten. Ik rende weg maar kwam terug toen ik zag dat de hyena daar stil op de grond lag en de rest ook gewoon bleef staan. Een enorme schok, ik dacht serieus even dat ze weer ontwaakte. Door alle spanning ontstond er een zenuwachtig soort gelach, uiteindelijk moest iedereen hard lachen toen men eenmaal doorhad dat het goed was. Boven het hek zagen we tien koppies nieuwsgierig kijken over de rand. En wij stonden heel relaxed te kijken naar de hyena op de grond. Een apart maar komische situatie. Kevin maakte een tweede verdoving klaar en injecteerde haar snel in haar bil. De hyena begon voor en moment te stuiptrekken en we moesten weer wachten totdat de verdoving weer compleet was ingewerkt. Dus 10 min later deden we een tweede poging om Miska op de tafel te krijgen om metingen te doen en haar te injecteren. Dit ging prima. Weer mochten verschillende vrijwilligers helpen met temperatuur meten en injecteren. Ik wacht nog steeds op mijn kans om een hyena te injecteren, maar nu heb ik tenminste wel goede foto’s kunnen maken want gisteren was mijn geheugenkaart vol… Shit…
Het verhuizen van Miska van de nursery naar de kooien is een aardige wandeling. Verliep zonder problemen maar we mochten er niet bij zijn toen ze in de kooi werd gelegd want daardoor zou de andere hyena op hol slaan. De komende tijd mogen er ook geen mensen bij hun komen omdat ze ontzettend moeten wennen aan hun nieuwe omgeving.

Na lunchtijd zijn we met een stel meiden de stad in geweest met Nicky om te pinnen en om wat dingen te halen in de supermarkt. Ik ga morgen samen met een stel andere meiden stroopwafels maken voor Kevin, Nicky en de andere vrijwilligers. Het leek me een leuk en gezellig idee om iets terug te doen aangezien Nicky en haar hulpen elke avond en middag in de keuken staan voor ons. Dus daarvoor moesten we dus wat boodschappen doen. Ik heb nog nooit eerder stroopwafels gemaakt, maar met een recept van internet zou het toch moeten lukken denk ik…

Tussen het pinnen en de supermarkt door had Nicky nog een verassing voor ons. We gingen nog even stoppen bij een lokale kippenboerderij om wat gedoneerde dode kippen op te halen. Ja, jullie lezen het goed. We gingen gedoneerde DODE kippen ophalen. En het waren er niet zo weinig ook. Loodzware zakken volgestouwd met dode kippen, en dat moesten wij even met 5 dames de pick-up truck inslepen. Ohja, en met een waakhond die denkt dat wij nieuwe speeltjes zijn…

Daarna door naar de supermarkt, de boodschappen inpakken op de achterbak vol met zakken dode kippen. Heerlijk de geur van dode kippen die een uur in de auto hebben gelegen die pal in de zon stond rond 2 uur smiddags. Mmmmm… De voorbijgangers vonden het ook een prettig geurtje. Gelukkig is de achterbak van de pick-up truck gescheiden van de rest van de truck. Wij hadden nergens last van dus!

Eenmaal terug op Chipangali leek er weinig aan de hand te zijn. Ik kon niemand vinden. Maar na een tijdje vond ik Alix en Kathy in het huis van Georgia. Alix had een gevaarlijk hoge bloeddruk gehad die middag en was compleet uitgedroogd. Hij is niet de eerste die hij last van heeft. Sara loopt ook al een paar dagen te klooien met haar gezondheid. Ze heeft een zonnesteek opgelopen met uitdroging en koorts tot gevolg. Oppassen dus de komende tijd als we in de zon werken. Alix zag er ontzettend slecht uit, de vrolijke enorme knuffelbeer waar hij normaal op lijkt had nu meer iets weg van een ielig wit ventje. Gelukkig gaat het nu stukken beter met hem, maar het was wel even schrikken.

Die avond was zoals gewoonlijk weer het kampvuur, alleen ben ik nogal moe vanavond. Vroeg het bed in dus! Even de slaap, die ik gisteren heb gemist, inhalen.