Vandaag moet ik afscheid gaan nemen van 4 ontzettend gave mensen. Huilen… Ik word al verdrietig wakker, dus dat beloofd wat voor de rest van de dag.
De ochtend taken: Bryan wil dat ik oud, rottend vlees ga verplaatsen van de slab (waar koeien etc. in stukken worden gesneden voor de carnivoren) naar de dump. Nou als er iets vies is en stinkt dan is dat het wel. Maar hij stelde me voor geen keus dus ik stemde in.
Toen kwam Lala langs en vroeg of ik mee wilde helpen met het schoonmaken van een paar hokken van de kleinere carnivoren. Mijn reddende engel! Die ochtend heb ik alleen een paar drinkbakken/stenen moeten schoon schrobben, prima ochtendje. Vooral als het zo heerlijk weer is als vandaag.

Na tea time moest ik echt afscheid gaan nemen van iedereen… Huilen, huilen, huilen en nog meer huilen. We hebben veel geknuffeld en veel groepsfoto’s gemaakt, met weer een human pyramid. Ik ben meegelopen naar het huis waar de groep met auto’s werd weggebracht naar het vliegveld. Ik ben dus nog zo lang mogelijk bij ze gebleven, had het er nogal moeilijk mee... Het laatste advies wat Naida me meegaf voor de komende week was: ‘Pas op voor de lokale werkers, ze zijn nogal flirterig…’. You don’t say: Ashton had me al aangesproken met de vraag of we een keer konden afspreken na werkuren en de kerel van de souvenirwinkel bleef maar zeggen hoe sterk ik wel niet was…
Nadat ik eindelijk weer rustig was ging ik weer naar Lala om hem verder te helpen. Hij had gelukkig geen hulp meer nodig, want ik was ook totaal niet in de stemming om te werken. En daarbij moest ik al mijn spullen nog gaan pakken voor mijn trip naar de Victoria Falls. Dus ik ben mijn huisje in verdwenen met als opdracht voor de anderen om me te roepen wanneer Bar zou vertrekken. Een Israëlisch meisje wat hier al 5 weken was. Niet gebeurd, niemand heeft me geroepen. Dus ik heb geen afscheid van haar kunnen nemen, ontzettend jammer. Ik baalde als een stekker…
Gelukkig wel alles klaar voor VicFalls, alleen ik heb er nog steeds geen zin in door al het afscheid nemen.. Ik ga met Marjolein, Linda en Sterre tot woensdag naar de Victoria Falls. 4 Hollandse meisjes alleen op stap in Afrika. Een avontuur op zich.
Na de lunch moest ik mijn waterfles en paspoort nog krijgen van Talana. Daarna moest ik Liz nog te pakken zien te krijgen want zij had mijn busticket naar VicFalls. Liz was nergens te bekennen en ik moest om 13.00 al weg! (lunch is hier van 12 tot 13) KAK. Ik heb 3x heel Chipangali door gekamt voordat ik haar eindelijk had gevonden. Eenmaal in haar huisje aangekomen kunnen we de tickets nergens vinden, die van haarzelf niet en die van mij niet. Naida heeft ze waarschijnlijk mee naar huis genomen… SHITSHITSHIT. Kan ik dan nog wel mee naar VicFalls? Uiteindelijk hebben we besloten dat we het toch maar gingen proberen. Talana zou proberen te regelen dat ik een kopie zou krijgen van mijn boeking.
Onderweg naar de bus zijn we nog weer gestopt bij een ATM en toen door naar de bus. Gelukkig kreeg ik vrij makkelijk een nieuw ticket, en Liz dus ook (zij gaat maandag naar Hwange), yess!
Wachtend op de bus kwamen we Savanne en Lynn nog tegen, zij kwamen net terug van VicFalls. Heel erg leuk dat ik ze toch nog even heb kunnen zien voordat ik vertrok naar VicFalls.
Tijd om te ‘boarden’… Aan boord van een bus… Rare Afrikanen…
Nu waren wij 4en op onszelf aangewezen, spannend! Ik besef nog steeds niet helemaal dat ik weg ga van Chipangali, maar dat besef gaat snel genoeg komen denk ik.
Mijn reis naar de Victoria Falls is eigenlijk een soort mini-vakantie in deze grote ‘vakantie’. De reis was prima te doen, 6 uurtjes (2x3). De stoelen, arico en de DVD’s deden het prima. Hoewel de eerste DVD een gekke katholieke film was genaamd ‘I am… Gabriel’, waren de rest van de films en soaps erg leuk. We komen uiteindelijk aan in een mooi hotel, direct als we naar buiten stappen zien we alleen maar verkopers en taxi-chauffeurs. Nu moeten we alleen nog onze taxi-chauffeur zien te vinden… Help. Gelukkig vind hij ons, wat niet al te moeilijk moet zijn. 4 Blonde, jonge meisjes in een bus vol lokale mensen. Een kind kan de was doen.
We kwamen rond 8 uur s’avonds aan en hadden erg honger. De taxi-chauffeur was zo vriendelijk om ons af te zetten bij Pizza-Inn en Chicken-Inn, terwijl wij ons avondeten bestelden wachtte hij netjes buiten. Eenmaal met het eten onder de arm konden we verder rijden naar ons verblijf; the Victoria Falls Backpackers Lodge. Het zag er heel erg gezellig en pittoresk uit. Heel erg Afrikaans ingericht en erg basic. Een ontzettend leuk plekje om de komende dagen te verblijven.
Ennnnnnnnn GRATIS WIFI! En een zwembad, heerlijk!
Ben helaas wel mijn bikini vergeten… En mijn handdoek en mijn anit-muggenspray en mijn pyamabroek… Super Iris, goed gedaan dat inpakken. Je had nog wel zoveel tijd.
Het is hier een stuk warmer dan in Chipangali, heerlijk! Ik kan eindelijk eens een keer niet als eskimo naar bed toe met 3 lagen kleding aan! :D Het huisje is wel slechter geïsoleerd en er zijn veel muggen, maar voor 3 daagjes is het prima vertoefen hier.

Ik ga de komende tijd zoveel mogelijk foto’s, filmpjes en blogposts uploaden ! Beware ! :D